Υπολογίζεται ότι το 25% όλων των οδηγών θα είναι άνω των 65 ετών έως το 2050, ενώ οι ηλικιωμένοι οδηγοί προτιμούν να μετακινούνται με προσωπικό όχημα ακόμα και όταν υπάρχουν διαθέσιμες επιλογές, όπως μετέδωσε το ΑΠΕ – ΜΠΕ.
Σε σύγκριση με τους νεότερους οδηγούς (ηλικίας 25-64 ετών), οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οδηγοί είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν ατύχημα, ενώ η εμφάνιση της κατάθλιψης επιβαρύνει την οδηγική συμπεριφορά των ηλικιωμένων. Αυτά ήταν μερικά από τα βασικά συμπεράσματα μίας μελέτης που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό JAMA Network Open.
Ο αυξημένος κίνδυνος ατυχήματος έχει αποδοθεί σε διαφορετικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ανεπιθύμητων ενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής που λαμβάνουν, σε αίτια που έχουν να κάνουν με την άνοια ή με κάποια μορφή κατάθλιψης.
Η τελευταία είναι υπεύθυνη για τη μείωση του χρόνου αντίδρασης και της απόσπασης της προσοχής. Η εξασθενημένη γνωστική επεξεργασία ως συνέπεια της κατάθλιψης είναι ενδεχομένως υπεύθυνη για τη χαμηλότερη απόδοση οδήγησης και τα υψηλότερα ποσοστά ατυχημάτων.
Η συγκεκριμένη έρευνα ανέδειξε τη συνάρτηση της κατάθλιψης και των επικίνδυνων οδηγικών συμπεριφορών στους ηλικιωμένους. Αυτή η έρευνα, γνωστή ως το έργο DRIVES (Driving Real-World In-Vehicle Evaluation System), παρακολούθησε τις οδηγικές συνήθειες 395 ενηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω, εκ των οποίων οι 85 είχαν διαγνωστεί με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή (MDD).
Για να ολοκληρωθεί η έρευνα χρησιμοποιήθηκαν συσκευές καταγραφής δεδομένων για την ανάλυση της καθημερινής οδήγησης.
Οι ηλικιωμένοι με MDD παρουσίασαν αυξημένα ποσοστά απότομου φρεναρίσματος, υπερβολικής ταχύτητας και απότομων στροφών σε σχέση με εκείνους χωρίς κατάθλιψη.
Η σύνδεση μεταξύ της κατάθλιψης και των επικίνδυνων οδηγικών συμπεριφορών παρέμεινε ισχυρή ακόμη και μετά τη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, υποδεικνύοντας ότι η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάζει την οδηγική συμπεριφορά.
Οι συμμετέχοντες με MDD είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να οδηγούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις από το σπίτι τους, να επισκέπτονται περισσότερους προορισμούς και να παρουσιάζουν πιο ασταθή οδηγικά μοτίβα, γεγονός που αυξάνει την έκθεση σε πιθανούς κινδύνους.
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη για τακτικό έλεγχο της ψυχικής υγείας στους ηλικιωμένους οδηγούς και την ανάπτυξη στοχευμένων στρατηγικών για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Η ενσωμάτωση της ψυχικής υγείας στην αξιολόγηση της ικανότητας οδήγησης μπορεί να συμβάλει στη μείωση των ατυχημάτων, αλλά και στο δικαίωμα της ανεξαρτησίας κινήσεων των ηλικιωμένων.
