Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια και μέσω πλειοδοτικών διεθνών διαγωνισμών, έχει «μοιράσει» τα λιμάνια της σε… διαφορετικά συμφέροντα.
Έχουμε λοιπόν:
⚓Το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, ο Πειραιάς ελέγχεται από την κινεζική Cosco.
⚓To δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι, η Θεσσαλονίκη ελέγχεται από τον ελληνο-ρώσο επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη και τη γαλλική CMA – CGM (μέτοχος μειοψηφίας).
⚓Τα λιμάνια Ηρακλείου και Ηγουμενίτσας από τον ιταλικό όμιλο Grimaldi.
⚓Το εμπορικό τμήμα του λιμένα Καβάλας από την κοινοπραξία ΣΑΡΙΣΑ (Black Summit Group – ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – Ευρωπαϊκές Επενδύσεις).
⚓Εκτός των ανωτέρω, αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση ματαίωσε, την τελευταία στιγμή, την ιδιωτικοποίηση του («ουσιαστικά» νατοϊκού) λιμένα Αλεξανδρούπολης υπό τον φόβο ότι κινδύνευε να… μεταπουληθεί σε «μη φιλικά» συμφέροντα, αλλά και του λιμένος Βόλου, παρά το γεγονός ότι ο ΟΛΘ είχε προσφέρει ένα άκρως δελεαστικό τίμημα.
Τώρα που το γεωπολιτικό «άνοιξε» και μάλιστα, σε επικίνδυνο βαθμό, αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι, ενόψει της νέας ευρωπαϊκής στρατηγικής για τα λιμάνια που θα παρουσιαστεί από την ΕΕ έως το τέλος του 2025, η Ευρώπη καλείται να αναθεωρήσει / επανεξετάσει τη συμμετοχή (κυρίως) κινεζικών και άλλων «μη φιλικών» χωρών σε κρίσιμα λιμάνια.
«Η κατάσταση στην Ερυθρά Θάλασσα εξακολουθεί να επηρεάζει το εμπόριο, ιδίως στα λιμάνια της Μεσογείου. Οι λιμένες εκτός της ΕΕ ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά τους. Επίσης, τα λιμάνια μας πρέπει να επανεξετάσουν την ασφάλεια, φυσική και ψηφιακή», ανέφερε, στο πρόσφατο συνέδριο του ESPO που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη, ο Επίτροπος Μεταφορών, Απόστολος Τζιτζικώστας.
Συμφέρει την Ελλάδα η πολυδιάσπαση της μετοχικής «ιδιοκτησίας» των λιμένων;
Δύσκολη η απάντηση, ελπίζουμε η ελληνική κυβέρνηση να το χρησιμοποιεί ως διαπραγμευτικό χαρτί προς όφελος των συμφερόντων της χώρας…
